2 de junio de 2012

En el intento de condensar...

Decía la semana pasada que tenía muchas cosas por compartir, tantas que no cabían en un sólo post. Un viaje precioso, un concierto soberbio, una cena que no podía posponerse más, reencuentros en aeropuertos, apuntes que se esparcen por la cama y duermen conmigo, hasta maquillar a la más guapa de la boda. Decía que en la semana ya no cabía nada más. Cierto. Por todo eso y las miles de obligaciones que me esperaban a mi regreso, se quedó esto un poco abandonado. Estoy de vuelta y con tiempo para sentarme aquí, la verdad es que algunas cosas necesitarían un post propio. Vivo en el intento de condensar. Poco a poco iré dejando todos esos acontecimientos por aquí, como suspendido en el aire. 


Estábamos los de siempre. Los fans fieles a nuestra querida Habitación Roja, aquí os hablaba más y mejor de esos que empezaron en los ´90 con ese pop luminoso que me atrapó hace años. Discos siempre esperados con impaciencia y tratados con mimo por mi. Tantos recuerdos con cada una de sus canciones, o más bien con cada uno de sus discos y esos ep´s que nos regalan entre discos y que hacen que los tulipanes florezcan en diciembre. The National, The Cure y The Smiths son algunos de los que consiguen inspirarles, las versiones finales que nos regalaron hicieron gala de ello. Cuánta emoción en el aire. Era la primera vez que los veía en un teatro y, casi todos coincidíamos en que lo único que sobraba por allí eran las butacas. Cuánta frescura irradian y a la par, cuánta melancolía. En esta ocasión, más eléctricos que nunca. Cumplieron la promesa de que cualquier de las canciones de "Fue Eléctrico" podría empezar un concierto, creo que todos los allí presentes lo confirmamos. Había tantas ganas. La ultima vez que los ví fue en agosto del 2008, un escenario frente al mar en un concierto en que se despidieron con "Los últimos románticos", y yo creo que siguen siendo eso, los últimos románticos. Y tanto tiempo después, las ganas iban in crescendo, así que esta vez no podía faltar. Además, esta vez había un motivo maravilloso, La Habitación Roja nos encontró a mi y a un amigo de la infancia, que un día cayó en este sofá y se quedó dormido; cuando llegué me lo encontré aquí entre palabras. Y, como no podía ser de otra forma, comenzamos a hablar. Así que teníamos que asistir a esta cita con nuestra Habitación Roja. Han conseguido hacerme vibrar de nuevo. Al otro lado, también perduraba la emoción, habíamos pensado la misma canción. Y es hoy es un día perfecto. Cuánta sugestión. Una lágrima en la mejilla... Otra en la mejilla de al lado. (pero qué momento más bonito, por favor!)

Esta foto fue colgada en su página de facebook un rato antes de que comenzase el espectáculo, evidentemente mucho más inspiradora que cualquiera de las mías. 

Los aeropuertos pueden ser tan grises y a la vez tan llenos de luz. Decía Cortázar: "¿En cuántos habré parado, en cuántas estaciones y aeropuertos me esperó ese miedo que siempre me dieron los lugares de pasaje?". Supongo que la clave está en la espera, en quién te espera o a quién esperar. En los últimos meses me los tropecé por obligación y por devoción, nada que ver una opción y la otra. La última ha sido por devoción, deseada y planeada haciendo equilibrios en las últimas horas. Me esperaba Copenhague y un abrazo enorme. Me esperaban unos días de renovación, de comprobar que todo sigue (casi) igual. Días para perderme en una ciudad que me esperaba con los brazos abiertos; de tiendecitas con encanto, de bicis y más bicis, de juego de palabras en una terraza del puerto, de paseos delante de la sirenita. De que me guíes por los museos, mientras me dejo perder contigo.(y de mil cosas más, pero esto sí se merece otro post) 
Esperando para salir volando rumbo a Copenhague

Se despide Mayo, ese que esperábamos emocionante y lo ha sido. Un Mayo de caras nuevas, de emoción, de estrés, de viajes, de música, de conversaciones que conté aquí. Ha traído de todo lo esperado y lo inesperado. Ahora llega un Junio de cumpleaños, sin ir más lejos, ayer día 1 mi adorada Marilyn hubiese cumplido ochenta y seis años. Un Junio de sol, de Springsteen, de más abrazos, de desayunos que nos cargan de alegría, de los días que no quieren terminar. (y sí, esto también merece otro post, una no cumple años todos los días, jeje). Y por supuesto, queremos un Junio de más emoción de esa, de la buena buenísima y, no sé porqué me da que va a tenerla... y en grandes cantidades. 

21 comentarios:

  1. Copenhague? Que envidia más grande! Espero que Junio sea tan bueno como tu mayo :)

    IsaGG.
    browniesmemories.blogspot.com

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí!!Copenhague!!!! me encantó!!! Entonces prepárate para emociones a montones, jejeje. :)

      Muuuaaaa guapa!

      Eliminar
  2. Cuando escuchas a ese grupo, debes tener una emoción particular, llena de recuerdos...y eso es muy bonito. La música en muchas ocasiones, expresa más que cualquier otra cosa.
    Por dios...Dinamarca ¿cómo es? Creo que ya te he dicho que me encantaría visitar ese lugar.

    Bienvenido Junio, que seguro nos traerá muchas sorpresas!

    Besos y muases ^^

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, sin duda, una emoción particular y llena de recuerdos. Es precioso, sin duda. La música para mí es un elemento muy importante, sabe sacar de mi justo lo que necesito en cada momento.
      Dinamarca es... preciosa!!!! Sí!! me lo habías dicho y haré un post sobre el viaje, pero es que últimamente he estado muy atareada y no he tenido tiempo para nada. Tienes que ir, te encantará, a mi me ha enamorado.
      Por supuesto!!Junio es nuestro!!jeje. Muuuuaaaaa!!!

      Eliminar
  3. Genial tu semana, tu mes! Se te intuye estupendamente. Qué guay ese reencuentro musical después de cuatro años, y ese viaje restaurador. Yo necesito tb un viaje de placer, pero tengo muchas ganas de hacerlo en coche. No sé si podremos, pero lo voy a intentar para julio :)
    Que se cumplan tus deseos para este mes nuevo, guapa!

    Un besito

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí, no ha estado mal, una verdadera montaña rusa, la verdad, pero no ha terminado nada mal, aunque ahora la verdad es que necesito un poquito de calma, jeje. Sí, ha estado muy guay ese reencuentro musical. Si lo intentas, aunque no pueda ser en Julio no quedará todo perdido.
      Y los tuyos, todos, todos!! jeje. Muuua guapa!!

      Eliminar
  4. Pues prepárate, porque si Junio viene como prevés seguro que ganas algo más que la eurocopa que a todos nos amenaza con volver a acabar hasta el gorro...

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Jejeje... preparada estoy... 3, 2, 1... ya es el día de mi cumpleaños, así que comienza ahora mismo un nuevo año para mi que espero que sea algo mejor que esa eurocopa, jeje. Muuaa!!

      Eliminar
  5. caramba qué frenesí en mayo, y ahora junio que por lo que parece será más de lo mismo. Así que a disfrutarlo y a reservar un fichero zip en tu memoria para poder rescatar un mes que se adivina denso y dichoso, ojalá que así sea y que nos lo expliques, al menos una parte de él (adivinas cuál), jeje.

    Besos y felicidades

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Mayo fue intenso, intenso, la verdad es que sí. Y Junio pues no sé pero lo espero emocionante, con ganas de vivirlo momento a momento, y sí, tendré que hacerme un fichero zip con el nombre junio 2012. Lo contaré... tooodoo!!! Muua guapo!!

      Eliminar
  6. Una pena no poder ir porque verlos en un teatro tiene que ser otra forma muy diferente. Hay situaciones que hacen que nos emocionemos, y tú lo consigues muchas veces, y es que hoy es un día perfecto, je, je. Yo ya dije que tenían que tocarla para ti. Con este adelanto de Copenhague no has podido condensarlo mejor. Creo que te echan de menos por allí. Mayo dejó de todo pero Junio será mucho mejor, a mi también me dá que sí. (y no voy a equivocarme)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. sí... y que lo digas! fue genial!! yo repetiría una y mil veces más. Hay situaciones que son para emocionarse y eso nos hace humanos, nos hace débiles y bellos a la vez. Es que tenían que tocarla, no podían dejarme sin alguna de las mías.
      Me alegro que te haya gustado el adelanto de Copenhague, contaré más y mejor. Sí?? entonces tendré que volver... jajajajaja.
      Ojalá no te equivoques y llegue un Junio maravilloso con un enorme sol... como lo que decía aquel echador de cartas :))
      Muuuua!!!

      Eliminar
  7. Que bonito blog, me seguire pasando por aqui, un beso.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Gracias!!! siempre que lo desees, serás bienvenida por aquí. Mua!!

      Eliminar
  8. Qué maravilla Copenhague!!!, sin duda un mayo estupendo y un junio que promete, te aseguro que tu cita con el Boss lo será, no me cabe duda.
    Feliz semana, feliz comienzo de mes, y que junio y la vida nos sorprendan.
    Besotes

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Síiiiiiii... maravilla maravillosa!! Sí, no me quejo, no estuvo mal pero fue montaña rusa, jeje, Junio promete mucho bueno pero a ver si es algo más calmadito. Esa cita con el Boss será lo mejor de todo Junio, yo tampoco tengo duda de que sí.
      Igualmente!! Dejémonos sorprender :)
      Muuuaaa!!

      Eliminar
  9. É que maio veu a tope!non me extraña que haxa que condensar un pouco. O concerto polo que vexo moi ben, agora queda o seguinte que ese sí que vai a ser emocionante. Gustame a frase que deixas, a foto no aeroporto moi simpática. É que ti eres unha viaxeira experta, cando vexo que de repente en Copenhague. Junio ten que superar a Maio, queda por ahí algún fleco pendente e todo listo, esto cae en Junio fijo para eso é o teu mes, xa se pode ir espabilando o tema. Un besiño Lu.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Sí!! a tope!!jajaja, por iso teño que condensar un pouco. Sí, a verdade é que moi moi ben, encántame. Claro!! o seguinte vai a ser do mellor... emoción pura.
      Alégrome de que che guste, a foto no aburrimiento da espera no aeroporto. Tanto como experta, jajaja, pero bueno, este foi así sobre a marcha, esas viaxes son as mellores.
      Ten que superalo, eu confío en que sí. Sí, jajaja, en Junio a ver se queda todo listo, por iso mesmo, porque é o meu mes!! pensamento positivo e sucederá! sí ou sí!! jeje. Muuuuaa guapa!!

      Eliminar
  10. Vaya Mayo, sólo como planteas en el primer párrafo ya se nota la intensidad. El concierto... chapeau!has reflejando la realidad tal y como ha sido, contado con tu estilo inconfundible, bonito lo has contado tú. Había que acudir, era el reencuentro de las amistades del cole. Y Pablo como para no emocionarse, hay casualidades que emocionan, normal. Copenhague, para la próxima vez me voy contigo. Junio de sol, de Springsteen, de cumpleaños... coincido contigo!!jejejeje. Abrazo cumpleañero Tuti!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ay!! tanto ajetreo y se me pasó contestar a estos comentarios! Es que Mayo fue intenso, intenso... La verdad es que el concierto no podía haber sido mejor, me ha dejado la energía renovada, lo pienso y aún parece que fue ayer. Volvería ahora mismo :)) Claro que teníamos que ir, no podía ser de otra forma, justo!! jeje. Sí, desde luego que sí, que hay casualidades que emocionan.
      Vente!! por mi perfecto!! aunque al final parece que nos vamos un poquito más lejos, jeje.
      Síiiiiiiiii... coincidimos!! sol, Springsteen, cumpleaños... qué fuerte!! Otro enorme para ti!

      Eliminar

Cuenta lo que quieras, recuerda que esto es "un sofá para hablar"...

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails